Amalan syirik dan jahiliyah

Semalam, akhbar melaporkan Kerajaan Terengganu akan menghidupkan semula Pesta Main Pantai sebagai tarikan pelancong. Mengikut kata Exco Pelancongan, Kebudayaan, Kesenian dan Warisan Negeri, Datuk Za'abar Datuk Mohd. Adib, pada masa lampau, ia merupakan perhimpunan keluarga petani-petani pada setiap tahun di tepi pantai untuk melepaskan penat lelah selepas menuai padi.

Benarkah begitu ? Exco tu tak tahu sejarah ke atau buat-buat tak tahu ? Sebenarnya, Main Pantai adalah satu tradisi syirik amalan nenek moyang terdahulu terutama daripada kaum petani dan nelayan, memohon kepada semangat pantai, hantu laut atau menyemah pantai. Hantu Laut dijamu dengan daging korban untuk menenangkan semangatnya, tidak mengganggu petani dan nelayan dengan bencana, dan membawa rezeki kepada mereka.

Sebab itulah, ia kemudiannya telah diubah (oleh kerajaan negeri) kepada Pesta Pantai yang tiada kena mengena dengan Hantu Laut, tiada semahan korban dan bukan lagi untuk petani dan nelayan sahaja. Ia hanya satu pesta untuk suka-sukaan, membantu peniaga meningkatkan pendapatan melalui jualan dan tarikan pelancong.

Kerajaan negeri boleh menghidupkan pesta ini tetapi asal usul sejarah Pesta Pantai perlu dijelaskan kepada rakyat, kewujudan unsur syirik perlu dijelaskan supaya rakyat sedar dan menjaga diri dan keluarga daripada terjerumus kepada amalan sedemikian. Unsur syirik perlu dielakkan sama sekali dan tidak perlu dijadikan persembahan untuk tarikan pelancng pula. Rujuk http://ms.wikipedia.org/wiki/Pesta_Puja_Pantai

Esok, dikhabarkan akan berlaku gerhana matahari. Suatu masa dulu, mengikut cerita arwah ayahanda saya, orang kampung saya akan mengetuk-ngetuk tin, kayu, pokok, tempurung atau apa-apa sahaja bila berlaku gerhana. Ia bertujuan menghalau hantu. Ayah saya yang baru datang ke kampung itu merasa pelik bercampur lucu melihat gelagat orang kampung yang jelas jahil.

Pernah ayah saya mengusik sekumpulan pemuda kampung pada suatu senja dengan membaling pasir ke arah rimbunan pokok. Bunyi derauan pasir mendorong seorang pemuda bangkit melaungkan azan. Ayah saya terus melemparkan pasir sehingga akhirnya pemuda-pemuda tersebut bertempiaran lari sebelum sempat azan dihabiskan.

Pernah juga ayah saya menjolok tikar menggunakan ranting kayu melalui lubang lantai yang agak jarang ketika itu. Melihat tikar tiba-tiba menggelembung naik dan bergoyang-goyang, bertempiaranlah budak-budak dalam rumah kerana ketakutan. Kira nakal jugak lah arwah ayah saya semasa mudanya dulu.

Akhir kata, jangan kita lupakan sejarah sebaliknya belajarlah daripadanya.