Kematian

Salam.

Semalam, 11 Januari 2009, salah seorang saksi nikah saya iaitu Ismail Nahrawi telah kembali ke rahmatullah di Kampung Ampang Tasik, Selangor.

Di KL dan Selangor, saya perhatikan, bila ada kematian, anak-anak atau saudara-mara terdekat akan memandikan jenazah. Begitu juga dalam hal solat jenazah. Ahli kariah turut beramai-ramai menyembahyangkan jenazah. Tiada upah untuk orang yang solat jenazah. Senang-senang boleh dapat 100 - 200 orang jemaah. Kalau kena hari Jumaat, lagi ramai yang akan turut serta.

Di Terengganu, (difahamkan juga berlaku di Kelantan dan Kedah), bila ada kematian, satu kumpulan khas akan dijemput untuk memandikan dan menyembahyangkan jenazah. Selalunya jemaah yang mengaji pondok. Ahli kariah mahupun kaum keluarga tak pandai nak buat atau pakat-pakat tak nak buat. Dan orang yang sembahyang tadi akan diberi upah. Kalau tak diberi, tanpa segan silu ada yang akan bertanya tentang upahnya. Ianya menjadi wajib. Kalau tidak nanti jadi fitnah, soksek-soksek di belakang.

Lagi satu, jenazah amat segera diuruskan di KL/Selangor. Arwah meninggal tengah hari, lepas Asar dah selesai. Terus ke kubur. Kalau di Terengganu, keesokan jam 10-11 pagi baru selesai. Lepas tu ada mengaji kubur pula walaupun banyak dipertikaikan oleh alim ulama. Tak dibuat, nanti orang kampung mengata. Alasannya, tok nenek kita dulu buat, tak ada yang kata salah pun.

Dalam hal ini, pujian daripada saya untuk orang Selangor dan KL berbanding di Terengganu.

Walahua'lam.