Selsema babi

Wabak selsema babi nampaknya semakin merebak. Saya tertanya-tanya, adakah memberi cuti seminggu satu langkah yang praktikal ? Habis kalau selepas beberapa minggu kemudian, timbul semula simptom di situ, nak kena cuti seminggu lagi ke ? Lepas tu cuti lagi dan lagi. Ish..

Semasa saya kecil dulu, bila wabak taun melanda, masjid akan mengadakan qunut nazilah, khas untuk memohon perlindungan daripada Allah dalam menghadapi wabak. Orang kampung pula (lelaki) akan keliling kampung sambil bertahlil (La Ilaha illaLlah) secara berlagu.

Saya tak pasti adakah amalan itu satu sunnah atau bidaah. Tapi saya yakin, ia tidak salah atau berdosa. Ia hanya satu lagi ikhtiar selain ikhtiar kerajaan dengan menyuntik vaksin dan menabur klorin ke telaga-telaga. Maklumlah, masa itu, orang kampung guna telaga sebagai suber air selain air sungai.

Setakat ini, belum ada qunut nazilah dibuat untuk mengekang wabak selsema babi ini walaupun isu ini sudah ada disebut dalam khutbah Jumaat.

Bermohonlah kepada Allah, langkah keluar rumah dengan kaki kanan, bacalah ayat pelindung seperti Bismillaahi tawakkaltu alaLlah dan seumpamanya. Jangan pandang ringan aspek kebersihan diri, keluarga dan persekitaran. Ingat, "Kebersihan itu sebahagian daripada Iman". Siapa yang tak endah dengan kebersihan, maknanya imannya KURANG. (Tapi jangan pula kata orang yang terkena jangkitan itu sebab kurang iman.)

Semoga kita semua mendapat perlindungan daripada Allah selalu. Amin.

Amalan syirik dan jahiliyah

Semalam, akhbar melaporkan Kerajaan Terengganu akan menghidupkan semula Pesta Main Pantai sebagai tarikan pelancong. Mengikut kata Exco Pelancongan, Kebudayaan, Kesenian dan Warisan Negeri, Datuk Za'abar Datuk Mohd. Adib, pada masa lampau, ia merupakan perhimpunan keluarga petani-petani pada setiap tahun di tepi pantai untuk melepaskan penat lelah selepas menuai padi.

Benarkah begitu ? Exco tu tak tahu sejarah ke atau buat-buat tak tahu ? Sebenarnya, Main Pantai adalah satu tradisi syirik amalan nenek moyang terdahulu terutama daripada kaum petani dan nelayan, memohon kepada semangat pantai, hantu laut atau menyemah pantai. Hantu Laut dijamu dengan daging korban untuk menenangkan semangatnya, tidak mengganggu petani dan nelayan dengan bencana, dan membawa rezeki kepada mereka.

Sebab itulah, ia kemudiannya telah diubah (oleh kerajaan negeri) kepada Pesta Pantai yang tiada kena mengena dengan Hantu Laut, tiada semahan korban dan bukan lagi untuk petani dan nelayan sahaja. Ia hanya satu pesta untuk suka-sukaan, membantu peniaga meningkatkan pendapatan melalui jualan dan tarikan pelancong.

Kerajaan negeri boleh menghidupkan pesta ini tetapi asal usul sejarah Pesta Pantai perlu dijelaskan kepada rakyat, kewujudan unsur syirik perlu dijelaskan supaya rakyat sedar dan menjaga diri dan keluarga daripada terjerumus kepada amalan sedemikian. Unsur syirik perlu dielakkan sama sekali dan tidak perlu dijadikan persembahan untuk tarikan pelancng pula. Rujuk http://ms.wikipedia.org/wiki/Pesta_Puja_Pantai

Esok, dikhabarkan akan berlaku gerhana matahari. Suatu masa dulu, mengikut cerita arwah ayahanda saya, orang kampung saya akan mengetuk-ngetuk tin, kayu, pokok, tempurung atau apa-apa sahaja bila berlaku gerhana. Ia bertujuan menghalau hantu. Ayah saya yang baru datang ke kampung itu merasa pelik bercampur lucu melihat gelagat orang kampung yang jelas jahil.

Pernah ayah saya mengusik sekumpulan pemuda kampung pada suatu senja dengan membaling pasir ke arah rimbunan pokok. Bunyi derauan pasir mendorong seorang pemuda bangkit melaungkan azan. Ayah saya terus melemparkan pasir sehingga akhirnya pemuda-pemuda tersebut bertempiaran lari sebelum sempat azan dihabiskan.

Pernah juga ayah saya menjolok tikar menggunakan ranting kayu melalui lubang lantai yang agak jarang ketika itu. Melihat tikar tiba-tiba menggelembung naik dan bergoyang-goyang, bertempiaranlah budak-budak dalam rumah kerana ketakutan. Kira nakal jugak lah arwah ayah saya semasa mudanya dulu.

Akhir kata, jangan kita lupakan sejarah sebaliknya belajarlah daripadanya.

Sekolah

Sekolah Keb. Pulau Rusa asalnya adalah sekolah untuk perempuan sahaja. Ia mula dibuka kepada lelaki pada tahun 1972. Sebelum itu, warga kampung akan menghantar anak-anak ke sekolah Paloh atau sekolah Manir. SK Pulau Rusa amat daif dan serba kekurangan. Hanya pada tahun 70an, ia mengalami perkembangan pesat. Sekolah ini pernah menerima peruntukan daripada pinjaman kewangan Bank Dunia untuk membina bangunan dan prasarana pembelajaran (tak pasti tahunnya - saya pernah terlihat iklan tender di suratkhabar). Sebelumnya, pelajar menumpang di kantin dan balai raya selain sebuah bangunan kayu.

Dulu ada sekolah Kuala Bekah. Kerana keluasan tanah yang sempit, sekolah gantian dibina di kg Sungai Rengas lalu diberi nama SK Rengas Bekah (kompromi 2 kampung). Sempadan Sungai Rengas sebenarnya ialah kg Pulau Musang dan bukan kg Kuala Bekah.

Kakak-kakak dan abang-abang saya bersekolah dibandar. Ada yang bersekolah di sekolah Inggeris Pasir Panjang dan ada ke sekolah Pusat Chabang Tiga. Mereka ke sekolah dengan basikal atau naik teksi (beca roda tiga - dipanggil teksi).

Sekolah menengah pula, mereka bersekolah di Sekolah Tun Telanai, Tengku Bariah dan sekolah Sains KT (kini SM Tengku Mahmud). 3 beradik lelaki dihantar ke SMKA Tok Jiring.

Sekolah Tok Jiring asalnya adalah sekolah pondok yang diusahakan oleh Datuk Tok Guru Hj Abas. Kerajaan negeri kemudiannya mengambil alih dan kemudian diserahkan pula kepada Kementerian Pelajaran.

Saya tidak diterima untuk bersekolah di SMKA Tok Jiring. Pada masa itu, belum ada SMKA kerajaan persekutuan di KT selain SMKATJ. Jadi ayahanda saya pergi merayu kepada guru besar, Nik Mustapha dan akhirnya diterima. Tiada syarat 5A untuk masuk ke sekolah itu pada masa tersebut.